شهیدبی پلاک

میدانی٬ انسانها در هجران به خدا نزدیک ترند تا در وصل...؟ داستان عشق لیلی و مجنون را بی شک شنیده ای٬ و رمز جاودانه شدن این عشق را...

میدانی همه میتوانند یا مجنون باشند یا لیلی..؟! اینجا سخن از جنسیت نیست٬ مرد بودن یا زن بودن٬ سخن از توان است و تحمل. آن که مجنون میشود دیگر جز لیلی نمی بیند و جز به او نمی اندیشد٬ همه چیز لیلی را زیبا می بیند٬ لبخند یا اخم٬ مهر یا بی مهری٬ نرمی یا سختی٬ قهر یا آشتی٬ شکستن یا گرفتن جام...! همه کارش زیباست و مجنون خریدار آن٬ فرقی نمیکند٬ همین کافیست که از جانب لیلی باشد! پس خوب است... او لیلی را دوست دارد و هر آنچه از از اوست٬ نه آنچه را خودش و دلش دوست دارد.مجنون در لیلی ذوب شده است٬ از او شده است٬ در واقع مجنون لیلی شده است.!

اما لیلی٬ میخواهد مجنون را٬ پس باید که بیازماید او را٬ خالص بودن عشقش را٬ باید که ناز کند٬ عشوه کند٬بسوزاند و به دنبال خود بِکشد تا بُکشد٬ آن هم نه در وصل٬ که در هجران!...

 لیلی مجنون را برای خودش میخواهد٬ پس مجنون باید خالص باشد٬ پاک٬ ساده و بی ریا... و به هیچ نیاندیشد٬ جز لیلی...

ما چه هستیم و میخواهیم چه باشیم.؟ لیلی یا مجنون.؟ باید بدون خود خواهی به درون خود برویم. اینجا جای دروغ گفتن نیست٬ باید که رو راست باشیم٬ وگرنه به بوته آزمایش می گذارندمان...! تا معلوم شود کیستیم! لیلی یا مجنون... و این همان امتحان بزرگ است...